نگاهی کوتاه به رشته جودو

بطور کلی تکنیک ها قصد دارند نیروی حریف را به نفع خود تغییر دهند تا بطور مستقیم با آن مقابله کنند. لباس معمولی جودو را jūdōgi می گویند که دارای یک کت و شلوار پارچه ای سفت می باشد. کمربندهای سفید پوشیده شده توسط تازه کارها و کمربندهای سیاه توسط اساتید با نمرات متوسط نشان داده شده است.

کانجو جیگورو  (1860–1938) دانش مدارس سنتی جوجیتسو ژاپنی سامورایی را جمع آوری کرد و در سال 1882 مدرسه Kōdōkan جودو بنا شده و شروع به کار کرد. Kanō خطرناک ترین تکنیک ها را حذف کرده و تمرین randori (آزاد) را تایید کرد. در دهه 1960 انجمن جودو در اکثر کشورها تاسیس شد که وابسته به فدراسیون بوده و مقر آن در بوداپست مجارستان است.
مسابقه مردان جودو برای اولین بار در بازی های المپیک توکیو در سال 1964تا سال 1972بطور منظم برپا شد. مسابقات قهرمانی جهان برای زنان در سال 1980 شروع شده و مسابقات المپیک زنان در سال 1992 آغاز شد. ژاپن، کره، فرانسه ،آلمان و بریتانیا همواره قوی ترین تیم های المپیک را بر عهده داشته اند.

مسیر جودو از زمان آغاز آن تغییر کرده است. حتی در رندوری، فردی که پرتاب می کند کمک می کند تا فردی که با او دست و پنجه نرم می کند به زمین برسد.  همانطور که رقابت های جودو محبوب تر شدند jūdōka روح رقابتی را که معمولا در کشتی گیران غربی یافت می شود نشان می دهد; آنها تمرکز خود را بر روی جودو نه تنها به عنوان یک ورزش بلکه به عنوان یک راه زندگی معطوف می کنند. ورود جودو در بازی های المپیک نقطه عطفی در این تحول را نشان داد.
این روحیه رقابت را می توان در تغییر دیدگاه بسیاری از جوانان مشاهده کرد. در حال حاضر در جودو سیستم امتیاز دهی ایپون (ippon)  یا یک نقطه می باشد که برای یک تکنیک غطعی می باشد که با اجرای موفقیت آمیز خود یک waza-ari (نصف نقطه) و نقاط جزئی که به آن yuko می گویند.
در یک تغییر عمده از جودوی سنتی؛ در یک مسابقه مدرن جودوکا اغلب بصورت خاص رفتار کرده و برای برحاچی نده شدن تنها بر اساس و بصورت محافظه کارانه عمل کرده می کند. این تغییر به جودو رقابتی با موفقیت jūdōka اروپایی و روسی تحت تاثیر سنت های کشتی های قوی خود بویژه توصعه سامبو روسی (که خود بر اساس جودو است)  تحت تاثییر قرار گرفت.